رابطه پرتو فتوتراپی و بیلی روبین

پرتو فتوتراپی و بیلی روبین دو مفهوم مرتبط با یکدیگر در حوزه پزشکی هستند.
بیلی روبین یک وضعیت بالینی است که ناشی از افزایش بیش از حد ماده بیلی‌ روبین در خون است.
این ماده به صورت طبیعی در بدن تولید می‌ شود و در کبد به طور طبیعی تجزیه می‌ شود.
اما در صورت افزایش مقدار بیلی‌ روبین، ممکن است رنگ پوست و سایر بافت‌ های بدن زرد شود، که به عنوان بیلی روبین شناخته می‌ شود.
برای درمان بیلی روبین نوزادان، از پرتو فتوتراپی استفاده می‌ شود.
در این روش، نوزاد به نور های خاصی که توسط لامپ‌ های خاص با طیف نوری خاص ایجاد می‌ شود، معرض قرار می‌ گیرد.
نور این لامپ‌ ها به بدن نوزاد کمک می‌ کند تا بیلی‌ روبین را سریع تر تجزیه کند و از بدن خارج شود.
نور های خاص موجب تغییر شیمیایی بیلی‌ روبین در خون می‌ شود و آن را به شکل‌ های دیگری که از طریق ادرار و مدفوع بدن دفع می‌ شوند، تبدیل می‌ کند.
بنابراین، پرتو فتو تراپی باعث کاهش سطح بیلی‌ روبین در خون نوزاد می‌ شود و درمان بیلی روبین را تسریع می‌ کند.
این روش معمولاً در بخش نوزادان بیمارستان‌ ها یا در خانه تحت نظارت پزشک استفاده می‌ شود.
همچنین، در برخی موارد خاص، از پرتو فتوتراپی نوری مستقیم درمانی استفاده می‌ شود که در آن نور های خاص به طور مستقیم بر روی جلد نوزاد تابانده می ‌شود، اما این روش کمتر استفاده می‌ شود و بیشتر در موارد شدید تر بیلی روبین به کار می‌ رود.
پرتو فتوتراپی یک روش درمانی است که با استفاده از نور، سلول‌ های بدن را تحریک می‌ کند تا بهبود یابند.
بیلی روبین نیز یک بیماری خون است که در آن، سطح بالای بیلیروبین پروتئین حاوی آهن در خون وجود دارد که ممکن است باعث زرد شدن پوست و چشم‌ ها شود.
بر خلاف اینکه پرتو فتوتراپی معمولاً برای درمان بسیاری از بیماری‌ های پوست و بافت نرم استفاده می‌ شود، اما مطالعات نشان داده‌ اند که این روش همچنین ممکن است در درمان بعضی از شرایط خون، مؤثر باشد. 
بعضی از تحقیقات نشان داده‌ اند که پرتو دیدگیر فروسرخ IR همچنین ممکن است در کاهش سطح بیلی روبین در بیماران با بیلی روبین مؤثر باشد.
با این حال، هنوز تحقیقات بیشتری برای تأیید این ادعا ها نیاز است و پزشکان همچنان به دنبال بهترین روش‌ های درمان برای بیلی روبین هستند. 
لازم به ذکر است که هرگونه درمان بیلی روبین با پرتو فتوتراپی باید تحت نظارت پزشک متخصص صورت گیرد و دقیقاً به دستورات و راهنمایی‌ های او عمل شود.

درمان زردی نوزاد با لامپ یا به صورت فوتو تراپی ، به عنوان یکی از روش‌ های درمان زردی نوزاد، به صورت زیر است.

۱- قرار دادن نوزاد در زیر لامپ

 در این روش، نوزاد را در زیر یک لامپ قرار می‌ دهند که نور خاصی دارد و باعث کاهش سطح بیلی‌ روبین در خون می‌ شود.

۲- تنظیم فاصله بین لامپ و نوزاد

فاصله مناسب بین لامپ و نوزاد باید توسط پزشک تعیین شود.
اگر فاصله کم باشد، ممکن است پوست نوزاد سوختگی بگیرد و اگر فاصله زیاد باشد، اثر بخشی درمان کاهش می‌ یابد.

۳- مانتور کردن پارچه‌ ای حول لامپ

برای جلوگیری از سوختگی پوست نوزاد، پارچه‌ ای را حول لامپ مانتور می‌ کنند.

۴- تغذیه مناسب

تغذیه مناسب و شیر دهی به صورت منظم، به کاهش سطح بیلی‌ روبین در خون کمک می‌ کند.

۵- پایش سطح بیلی‌ روبین

 پزشک باید سطح بیلی‌ روبین در خون نوزاد را پایش کند تا اطمینان حاصل شود که درمان به خوبی انجام شده است.
توصیه می‌ شود قبل از استفاده از لامپ، با پزشک معالج نوزاد صحبت کرده و راهکار مناسب را برای درمان زردی نوزاد انتخاب کنید.

عوارض ماندن زردی در بدن نوزاد

زردی در بدن نوزاد یکی از شایع‌ ترین عوارض پس از تولد است که به دلیل افزایش بیلی روبین در خون نوزاد رخ می‌ دهد.
این عارضه معمولاً در چند روز اول پس از تولد شروع می‌ شود و در صورت عدم درمان، ممکن است به زردی شدید و خطرناک تبدیل شود.
عوارض زردی در بدن نوزاد عبارتند از:

۱- خستگی و ضعف

 زردی شدید ممکن است باعث خستگی و ضعف نوزاد شود.

۲- تشنج

در صورت عدم کنترل زردی، بالا رفتن سطح بیلی روبین ممکن است باعث تشنج در نوزاد شود.

۳- کاهش فشار خون

زردی شدید ممکن است باعث کاهش فشار خون نوزاد شود.

۴- سکته مغزی

 در صورت علاج نشدن، زردی ممکن است باعث سکته مغزی در نوزاد شود.

۵- اختلال در رشد و تکامل

 زردی شدید ممکن است باعث اختلال در رشد و تکامل نوزاد شود.

۶- نارسایی کبدی

 در صورت عدم درمان، زردی ممکن است باعث نارسایی کبدی در نوزاد شود.

۷- هیپر بیلی‌ روبینمی

 افزایش ماندگاری زردی در بدن نوزاد ممکن است باعث افزایش سطح بیلی‌ روبین در خون شود که به عبارت دیگر هیپر بیلی‌ روبینمی را ایجاد می‌ کند.
سطوح بالای بیلی‌ روبین در خون ممکن است به مغز آسیب برساند و علائمی مانند خوابیدن زیاد، خستگی، اختلال در تنفس، تغییرات روانشناختی و بیش‌ فعالی را ایجاد کند.

۸- کریبر نتوس

 این یک عارضه نادر اما جدی است که ناشی از سطوح بسیار بالای بیلی‌ روبین در خون نوزاد است.
کریبر نتوس می‌ تواند منجر به آسیب مغزی دائمی شود و باعث عوارضی مانند نقص عقلی، نقص سمعی، اختلالات حرکتی و بیماری‌ های نورولوژیکی شود.

۹- اختلالات التهابی مثانه

زردی ماندگار در بدن نوزاد ممکن است به اختلالات التهابی مثانه منجر شود.
در این حالت، جریان صحیح صفرا در جهت کبد به روده‌ ها مختل می‌ شود و باعث تجمع بیلی‌ روبین در خون و ایجاد زردی دائمی می‌ شود.
بنابراین، برای جلوگیری از عوارض زردی در بدن نوزاد، بهتر است هرچه سریع‌ تر پس از تولد، بیماری زردی را تشخیص داده و درمان کنید به دلیل این که ماندگاری زردی در بدن نوزاد به مدت طولانی می‌ تواند به عوارضی منجر شود که گاهی اوقات عوارض آن به صورت غیر قابل جبران می باشد.
در صورت مشاهده هرگونه علائم نگران‌ کننده در نوزاد، از جمله زردی شدید، خستگی، عدم تمایل به تغذیه، تغییرات روانشناختی و مشکلات تنفسی، باید بلافاصله به پزشک متخصص مراجعه کرده و مشکل را مطرح کنید.

رنج نرمال بیلی روبین در نوزاد یک ماهه

زردی نوزاد یک وضعیت پزشکی است که در آن پوست و چشم‌ های نوزاد زرد می‌ شود.
این وضعیت به دلیل افزایش بیلی روبین در خون نوزاد رخ می‌ دهد که معمولاً در هفته‌ های اول پس از تولد رخ می‌ دهد.
بعضی از نوزادان با زردی شدید ممکن است نیاز به درمان داشته باشند.
سطح بیلی‌ روبین در نوزادان پس از تولد معمولاً افزایش می‌ یابد و سپس در مدت یک تا دو هفته کاهش می‌ یابد.
در نوزادان یک ماهه، سطح بیلی‌ روبین باید به حالت نرمال کاهش یابد.
رنج نرمال بیلی روبین در نوزاد یک ماهه بین ۱ تا ۱۲ میلی‌گرم در دسی لیتر است.
اگر سطح بیلی روبین بالا تر از این مقدار باشد، نوزاد ممکن است دچار جایزه‌ ای شود که به عنوان زردی نوزاد شناخته می‌ شود.
در این صورت، پزشک باید تصمیم بگیرد که آیا لازم است درمان خاصی انجام شود یا خیر.
محدوده سطح بیلی‌ روبین معمول در نوزادان یک ماهه به شرح زیر است.

۱- سطح بیلی‌ روبین یا Total Bilirubi

0.2 تا 1.0 میلی‌گرم بر دسی لیتر mg/dL

۲- سطح بیلی‌ روبین غیرمستقیم

 0.1 تا 0.8 میلی‌گرم بر دسی لیتر mg/dL

۳- سطح بیلی‌ روبین مستقیم یا Direct Bilirubin

 کمتر از 0.3 میلی‌گرم بر دسی لیتر mg/dL

اگر سطح بیلی‌ روبین در نوزاد یک ماهه از محدوده نرمال خارج شود یا اگر نوزاد علائمی نظیر زردی شدید، خستگی یا تغییرات روانشناختی نشان دهد، بهتر است به پزشک متخصص مراجعه کرده و مشکل را مطرح کنید.
پزشک می‌ تواند بررسی دقیق‌ تری انجام داده و در صورت لزوم، درمان مناسب را تجویز کند.
طول درمان زردی به عوامل مختلفی مانند سن و وضعیت سلامتی بیمار، علت زردی، شدت آن و نوع درمان بستگی دارد. در صورتی که زردی ناشی از عفونت هپاتیت A یا B باشد، معمولاً در چند هفته بهبود می‌ یابد.
اما در صورت وجود عفونت هپاتیت C یا برخی بیماری‌ های کبد، زردی ممکن است به مدت چندین هفته یا حتی ماه‌ ها ادامه داشته باشد.
همچنین، در صورت وجود زردی ناشی از عوامل دیگری مانند تغييرات خونی يا بیماری های خود ایمنی، طول درمان نيز با توجه به شديد بودن آن ممکن است مختلف باشد.
لذا به منظور تعيين دقيق ترین طول درمان، به پزشک خود مراجعه کنید.